Baudot kod, razvijen od strane Émile Baudota 1870-ih, predstavlja jedno od ranih kodiranja karaktera za telegrafiju. Predstavljao je prethodnika međunarodnog telegrafskog alfabeta broj 2 (ITA2), koji je bio najčešće korišćen teletajp kod pre nego što se pojavio ASCII. Svaki karakter se predstavlja nizom od pet bitova, prenetih preko komunikacionih kanala kao što su telegrafski kabli ili radio signal putem asinhrone serijske komunikacije. Metar simbola se naziva baud, nazvan po Baudotu.
Baudot kod je bio pionirski sistem koji je omogućavao prenos alfabetskih simbola, uključujući i znakove interpunkcije i kontrolne signale, koristeći pet-bitni sistem. Originalno je korišćen sa tastaturom koja je zahtevala posebnu tehniku unosa korišćenjem iste ruke, uz konstantan ritam. Kasnije je kod unapređen od strane Donalda Mureja, koji je uveo papirnu traku za bušenje kao intermedijar, uvodeći formiranje znakova na traci radi prenosa. Ovaj princip je usvojen od strane teleprintera i služio je kao osnova za razvoj moderne komunikacije pre uvođenja ASCII kodiranja. Baudot kod, iako više nije u upotrebi kao ITA1, postavio je temelje za dalje razvojne standarde u telekomunikacijama.
